لازم میدونم که
مصیبت وارد شده به بابک اسحاقی عزیز و خانواده محترمش را تسلیت گویم. از دست دادن یک عزیز سخت است و اگر او یک تکیه گاه بسیار مهربان باشد تحمل این درد فراتر از حد تصور خواهد شد. وقتی یاد
پستی که بابک اسحاقی در مورد تولد پدر نوشته بود می افتم دلم پر از درد میشود و لذت حضور در کنار خانواده را در آخریت زادروز میلادشان را یادآور میشوم. حرفی برای گفتن ندارم و فقط برای همسر محترم و فرزندان استاد اسحاقی طلب صبر از خداوندگارم را دارم.